Tal e como escoitei hoxe pola mañá na auga: "está o día pra ler a Rosalía de Castro". Feliz Día das Letras Galegas, dedicado este ano o escritor e escultor Carlos Casares.
Como chove miudiño,
como miudiño chove;
(...)
¡Como a triste branca nube truba o sol que inquieto aluma,
cal o crube i o descrube,
pasa, torna, volve e sube, enrisada branca pruma!
Xa, dempois, lonxe espallada polos aires fuxitivos,
desteñida, sombrisada,
nos espazos desatada,
cae brillando en raios vivos.
Misteriosa regadeira
fino orballo no chan pousa
con feitiña curvadeira, remollando na ribeira
frol por frol, chousa por chousa.
Semellando leve gasa que sotil o vento move,
en frotantes ondas pasa refrescando canto abrasa,
o que o sol ardente crobe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario